“हातरेवाडीतील मरणानंतरचीही मरणयातना – रस्ताही नाही, स्मशानही नाही!”
स्वातंत्र्यानंतर ७७ वर्षांनीही विकास कोसो दूर – ग्रामस्थांचे हृदयद्रावक वास्तव
जावळी तालुका | प्रतिनिधी
एका बाजूला भारत चंद्रावर झेप घेतोय, डिजिटल इंडिया, बुलेट ट्रेन, महासत्तेच्या दिशेने वाटचाल करत आहे. पण दुसऱ्या बाजूला जावळी तालुक्यातील हातरेवाडीसारख्या गावात आजही मृतांना नेण्यासाठी रस्ता नाही आणि अंतिम संस्कारासाठी स्मशानभूमीही नाही!
🌾 “जग प्रगतिपथावर, आम्ही अजूनही खांद्यावर मृतदेह वाहून डोंगर चढतो”
हातरेवाडी गावातील नागरिकांना शेवटचा श्वास घेतल्यानंतरही शांततेची हमी नाही. कारण रस्त्याचा अभाव आणि स्मशानभूमीच्या सुविधेचा पूर्णत: अभाव यामुळे मृतदेह डोंगराळ वाटांवरून खांद्यावर वाहत जंगलात अंत्यसंस्कार करावे लागतात.
📌 “निधी मंजूर… पण काम सुरूच नाही!”
गावासाठी स्मशानभूमी आणि रस्त्याच्या कामासाठी निधी मंजूर झाल्याची माहिती आहे. मात्र, महिन्यांनंतरही प्रत्यक्षात एकही काम सुरू झालेलं नाही.
“कधी थांबणार ही उपेक्षा? मृतांनाही जर मरणाची शांतता मिळत नसेल, तर ह्याला विकास म्हणायचं का?” – असा संतप्त सवाल गावकऱ्यांनी प्रशासनाला विचारला आहे.
📣 ग्रामस्थांची मागणी – ‘आम्हाला गरज आहे घोषणांची नाही, कृतीची!’
हातरेवाडीतील जनतेने प्रशासनाकडे स्पष्ट मागणी केली आहे की:
तत्काळ रस्त्याचे काम सुरू करण्यात यावे
स्मशानभूमीसाठी संरचना, सुविधा, व सुरक्षित परिसर उभारण्यात यावा
गावाच्या दुर्गमतेकडे लक्ष देऊन विशेष विकास योजना लागू करण्यात यावी
🚨 हा केवळ हातरेवाडीचा प्रश्न नाही… हा संपूर्ण व्यवस्थेच्या दुर्लक्षाचा चेहरा आहे
जेव्हा देशातील शहरे स्मार्ट बनवण्याच्या योजना जाहीर होतात, तेव्हा जावळीच्या डोंगरातला हातरेवाडी गाव एक प्रश्न बनून सरकारपुढे उभा राहतो — “जिथं मृतालाही शांततेने जागा मिळत नाही, तिथं जिवंतांचा विकास कसा होणार?”
विकासाच्या गप्पा शहरात गाजतात, आणि गावात मात्र लोक अजूनही मरणाच्या यात्रेसाठी वाट शोधत हिंडतात.
हातरेवाडी हे गाव नाही, तर संपूर्ण ग्रामीण व्यवस्थेच्या असंवेदनशीलतेचं जळजळीत उदाहरण आहे.
🕯️ कधी येणार हातरेवाडीच्या अंधाऱ्या वाटांना उजेड?
⏳ ग्रामस्थ वाट पाहतायत… फक्त रस्त्याची नव्हे, तर न्यायाची.
